زوزه هـای رژیم آخوندی ـ
اطلاعات آخوندی پس از ۳۰ سال که مجاهدین را عوامل استکبار جهانی بویژه
آمریکا معرفی میکرد، اکنون به اشاره ولی فقیه ارتجاع، در وحشت از ایستادگی
مجاهدان اشرف و یارانشان در کشورهای مختلف جهان، مصلحت نظام را در این دیده
است که بر روی تقابل ایدئولوژیکی و استراتژیکی مجاهدین با آمریکا و بدنبال
آن نهادهای بین المللی، انگشت بگذارد!
زوزه وحشت گشتاپوی آخوندی در یکی از سایت های زنجیره ای نظام : جنگ صد برابر رجوی علیه جامعه بین الملل
شباهت های ناگزیر صحنه امروز با سی خرداد سال ۶۰
در حالی که مشاور امنیتی عراق تاکید کرده است که برای بیرون کردن مجاهدین از اشرف از بکارگیری زور اجتناب خواهد کرد، اما در کمال تعجب سازمان این خبر را تحریف کرده و در اطلاعیه ۱۰ مرداد ادعا کرده است که «عراق می گوید به زور گروه ایرانی مخالف را اخراج خواهد کرد».
سازمان متعاقب آن پای کوبلر و نهادهای بین المللی و آمریکا را به عنوان مسببین آنچه او تحت عناوین کشتار، قتل عام و فاجعه انسانی، به میان کشیده و پیشاپیش یک جریان منفی و ترور خزنده علیه این نهادها براه می اندازد. رجوی به سمتی می رود که این نهادها و از جمله امریکا را در موقعیت فرضی بعد از اقدامات انتحاری و خودزنی و ایجاد درگیریهای فرقه ای قرار داده و میخواهد بدین وسیله به لحاظ روانی آنها را به موضع دفاعی بکشاند.
در اظهاراتی مشابه، نویسندگان شورای مجاهدین، سازمان ملل را بازیچه روابط استعماری و عامل اجرای سیاست های آمریکا قلمداد می کنند تا با جوسازی و جنگ روانی، صحنه این بازی را تا حد توان مخدوش و غبارآلود و تیره کنند. بطوری که فضا برای هر گونه سوءاستفاده و مظلوم نمایی فراهم شود.
این مثل صحنه ای است که رجوی برای تظاهرات ۳۰ خرداد سال ۶۰ طراحی کرده بود. با این توضیح که این بار هدفش بی اعتبار کردن طرف حساب های جهانی و البته ایدئولوژیکی اش، و در راس آن امریکا است. این رویکرد را می توان به منزله شقی از تضاد انتاگونیستی مجاهدین با آمریکا و به نوعی تلاقی و تقابل دیرینه بر اساس ماهیت ایدئولوژیکی و استراتژیکی مجاهدین در قبال آمریکا تلقی کرد.
این رویه، ناخودآگاه روزهایی را تداعی می کند که رجوی در فاز به اصطلاح سیاسی در حالی که تواماً هم خط درگیریهای خیابانی و هم تظلم خواهی و مظلوم نمایی را دنبال می کرد، همزمان برای حاکمیت خط و نشان می کشید...
شباهت های ناگزیر صحنه امروز با سی خرداد سال ۶۰
در حالی که مشاور امنیتی عراق تاکید کرده است که برای بیرون کردن مجاهدین از اشرف از بکارگیری زور اجتناب خواهد کرد، اما در کمال تعجب سازمان این خبر را تحریف کرده و در اطلاعیه ۱۰ مرداد ادعا کرده است که «عراق می گوید به زور گروه ایرانی مخالف را اخراج خواهد کرد».
سازمان متعاقب آن پای کوبلر و نهادهای بین المللی و آمریکا را به عنوان مسببین آنچه او تحت عناوین کشتار، قتل عام و فاجعه انسانی، به میان کشیده و پیشاپیش یک جریان منفی و ترور خزنده علیه این نهادها براه می اندازد. رجوی به سمتی می رود که این نهادها و از جمله امریکا را در موقعیت فرضی بعد از اقدامات انتحاری و خودزنی و ایجاد درگیریهای فرقه ای قرار داده و میخواهد بدین وسیله به لحاظ روانی آنها را به موضع دفاعی بکشاند.
در اظهاراتی مشابه، نویسندگان شورای مجاهدین، سازمان ملل را بازیچه روابط استعماری و عامل اجرای سیاست های آمریکا قلمداد می کنند تا با جوسازی و جنگ روانی، صحنه این بازی را تا حد توان مخدوش و غبارآلود و تیره کنند. بطوری که فضا برای هر گونه سوءاستفاده و مظلوم نمایی فراهم شود.
این مثل صحنه ای است که رجوی برای تظاهرات ۳۰ خرداد سال ۶۰ طراحی کرده بود. با این توضیح که این بار هدفش بی اعتبار کردن طرف حساب های جهانی و البته ایدئولوژیکی اش، و در راس آن امریکا است. این رویکرد را می توان به منزله شقی از تضاد انتاگونیستی مجاهدین با آمریکا و به نوعی تلاقی و تقابل دیرینه بر اساس ماهیت ایدئولوژیکی و استراتژیکی مجاهدین در قبال آمریکا تلقی کرد.
این رویه، ناخودآگاه روزهایی را تداعی می کند که رجوی در فاز به اصطلاح سیاسی در حالی که تواماً هم خط درگیریهای خیابانی و هم تظلم خواهی و مظلوم نمایی را دنبال می کرد، همزمان برای حاکمیت خط و نشان می کشید...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر