اگر شيرزنان و کوهمردان اشرف، از 5سال پيش عزم صبر و پايداری نکرده بودند،
اگر بيش از 80سلسله افشاگری و روشنگری وقفه ناپذير بين المللی، درباره تسليحات کشتار جمعی اين رژيم نبود،
اگر شورای ملی مقاومت ايران، به رغم همه فشارها، بر مواضع اصولی خود عليه استبداد مذهبی پای نمی فشرد،
اگر رئيس جمهور برگزيده اين شورا، از 4سال پيش، در شرايطی که احدی را يارای آن نبود، بر خطر دخالتها و جنايتهای رژيم آخوندی در عراق، فراتر از خطر اتمی انگشت نمی گذاشت،
اگر حدود 3700فقره دخالت و جنايتهای اين رژيم در عراق طی 4سال گذشته برملا نمی شد (از ليست 32هزار مزدور گرفته تا 53مؤسسه خيريه پوششی رژيم و از ليست 8331عراقی که توسط نيروی قدس برای ترور شناسايی شده اند تا 692نفراز اعضای شبکه های ترور نيروی قدس و وزارت اطلاعات رژيم و ليست 497نمايندگی ولی فقيه در عراق و 53مقام ارشدی که رژيم ايران در دولت عراق کاشته است)، به راستی وضعيت چگونه بود؟
شيخکان سرکنگبين هسته يی را با عراق سر کشيده و لابد اکنون در شاخ آفريقا مستقر بودند و با بمب اتمي شاخ و شانه می کشيدند. مهمتر اين که تسمه های ستم شيخی بر گرده مردم ايران محکم می شد و چشم انداز سرنگونی روشن نبود.
خوشا مجاهدينی که تا امروز به عهدشان وفا کرده اند و بی سلاح بيشتر و بيشتر با اين رژيم اهريمنی چنگ در چنگ شدند و جنگيدند. آری، اشرف ايستاد و جهانی به ايستادگی برخاست».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر