یکسال از پرواز بلند آوازه ترین هنر مند مردمی و آزادیخواه سرزمینمان گذشت।هنرمندی که همواره در کنار مردم زیست و برای مردم خواند।زن آزاده ای که از همه چیزخود گذشت تا به جاودانیت برسد।انسان والایی که در زیر بار ظلم و جور استبداد مذهبی تاب وتحمل نیاورد و در سنین بالا جلای وطن کرد و دست در دست مقاومت مردم ایران علیه آخوندهای حاکم به مبارزه پرداخت। و این ستاره درخشان کهکشان هنر ایران زمین در حرکتی جسورانه ودر سنین بازنشستگی بجای انتخاب سن وصحنه ترجیح داد بر روی تانکهای ارتش آزادیبخش ملی ایران وبا لباس رزم واراده ای آهنین بر علیه ملایان به سرودن زیباترین نغمه های ایرانی پرداخت که این عمل به واقع نقطه عطفی بود در تاریخ مبارزات مردم ایران و بخصوص زنان قهرمان ما که در صفوف مقدم مبارزه علیه این رژیم زن ستیز قرار دارند।روحش شاد و راهش پر رهرو باد।همایون سیم لقایی اصل.
بانو مرضیه عشق ما بود. عشق همۀ مردم ایران. از بین ما رفت، ولی همیشه زنده است. مگر عشق می میرد؟ هرگز!
پاسخحذف