آژانس بین المللی انرژی اتمی شواهدی در اختیار دارد که نشان میدهند ایران یک بمب اتمی را آماده سازی میکند

جمعه، ۲۲ مهر ۱۳۹۰ / ۱۴ اکتبر ۲۰۱۱

روزنامه فیگارو در مقاله ای به قلم ایزابل لاسر۲۲ مهر در رابطه با افشاگریها در مورد ویژگی نظامی برنامه هسته ای ایران نوشت: آژانس بین المللی انرژی اتمی شواهدی را در اختیار دارد که با استناد به آنها کشورها میتوانند مجازاتهایشان را تشدید کنند.
از سوی دیگر وضعیت دیپلماتیک و ژئوپولیتیک کنونی جزو دلایلی بوده اند که باعث شده اند لحن آژانس تغییر کند. گسترش سلاحهای هسته ای ـ گزارشی که اخیراً توسط آژانس بین المللی انرژی اتمی تدوین شده است سفت و سختترین و کاملترین گزارشی است که تاکنون توسط این آژانس در مورد وضعیت برنامه هسته ای ایران تدوین شده است. پس از سالها رفتار مبهم و سپس محتاطانه آژانس در قبال مسئله هسته ای ایران، طبق اطلاعاتی که بدست فیگارو رسیده است آژانس قصد دارد در جلسه آتی شورای حکام که در تاریخ ۱۷ نوامبر در وین برگزار خواهد شد با اتکاء به اسناد و مدارک نشان بدهد که ایران یک برنامه هسته ای نظامی را دنبال میکند و هدف این برنامه این است که ایران به سلاح اتمی مجهز بشود. یک کارشناس که از نزدیک با این پرونده آشنایی دارد میگوید که گزارش مزبور یکی از مهمترین گزارشها در مورد این موضوع است.
در پاریس و در وزارت خارجه های همه کشورهایی که نگران گسترش سلاحهای هسته ای هستند ویژگی نظامی برنامه هسته ای ایران رازی است که همه از آن خبر دارند. تصاویر ماهواره ای، گزارشهای کارشناسان و اظهارات مخالفان ایرانی همگی نشان میدهند که برنامه هسته ای ایران نظامی است. آژانس بین المللی انرژی اتمی که یک نهاد وابسته با سازمان ملل است همواره نسبت به فعالیتهای ایران در زمینه غنی سازی اورانیوم بصورت علنی اظهار نگرانی کرده است ولی تاکنون هیچگاه به صراحت نگفته است که برنامه هسته ای ایران نظامی است. آژانس قصد دارد این موضوع را در ماه آینده اعلام بکند. چرا الآن ؟ قبل از هر چیز به این دلیل که برغم اعتراضات سیاسی که که رژیم را از سال ۲۰۰۹ به بعد در یک وضعیت دفاعی قرار داده اند ایران حرکت سریعش بسوی بمب را همچنان ادامه میدهد : استقرار کوره های جدید، ایجاد سانتریفوژهای بیشتر، ادامه فعالیتهای غنی سازی،...
البته افرادی که در این پرونده سررشته دارند میگویند که هیچکدام از عناصری که اکنون قرار است اعلام بشوند عناصر چندان جدیدی نیستند. به اعتقاد برخی از آنها آژانس میبایست بسیار زودتر از اینها مشتش را بر روی میز میکوبید. به گفته آنها کنار رفتن محمد البرادعی که در پایان سال ۲۰۰۹ منصبش در رأس آژانس را ترک کرد باعث شد که کارشناسان بتوانند نظراتشان در مورد این موضوع را بصورت آزادانه بیان بکنند و مسئولان جدید آژانس بررسی این پرونده را به تیمهای جدیدتر و حرفه ای تر محول بکنند. رئیس قبلی آژانس که مصری بود طی یک مدت طولانی این گمان در مورد او وجود داشت که تلاش میکند برنامه هسته ای ایران را کم اهمیت جلوه بدهد و حتی برخی از عناصر این پرونده را پنهان کرده بوده است (مراجعه شود به روزنامه فیگارو مورخ ۲۹ ژانویه ۲۰۱۱).
دویدن در پی زمان ـ وضعیت دیپلماتیک و ژئوپولیتیک کنونی جزو دلایلی بوده اند که باعث شده اند لحن آژانس تغییر کند. در پایتختهای غربی همه بر این باور هستند که در مورد این موضوع باید قبل از سال ۲۰۱۲ یک اقدام جدی انجام داد. سال ۲۰۱۲ در چند کشور یک سال انتخاباتی مهم است : در روسیه ولادیمیر پوتین که قرار است مجدداً در منصب ریاست جمهوری قرار بگیرد ممکن است مواضع روسیه در قبال غرب را سختتر بکند. در حالی که پیش بینی میشود در اجلاس ناتو در شیکاگو در جریان بحث پیرامون سیستمهای دفاع ضد موشکی تنشهای متعدد پدیدار بشوند، به اعتقاد برخی از دیپلماتها، روسیه ممکن است تمایل پیدا بکند که به منظور تقویت مواضعش کارت ایران را بازی بکند. در واشنگتن، مشکلات متعددی که باراک اوباما با آنها روبروست ممکن است باعث شوند که او موقتاً از پرداختن به برخی پرونده های بین المللی صرفنظر بکند تا بتواند همه انرژیهایش را بر روی مسائل داخلی آمریکا متمرکز کند. در فرانسه تاکنون نیکلا سارکوزی پرونده ایران را یکی از پرونده های بین المللی برخوردار از اولویت محسوب میکرد. در صورت شکست سارکوزی در انتخابات ریاست جمهوری در سال ۲۰۱۲ ممکن است قاطعیت فرانسه در قبال ایران کمتر بشود. در چین در سال آینده پنجمین نسل رهبران در حزب کمونیست چین زمان امور را در دست خواهد گرفت. از سوی دیگر بطور همزمان در تایوان انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری برگزار خواهند شد. مجموعه این تحولات ممکن است باعث شود که پرونده ایران از تقویم بین المللی حذف بشود. نکته دیگر این است که برخی از ناظران معتقدند که مجازاتهای بین المللی علیه رژیم تهران دارند تاثیرات خودشان را بر روی آن رژیم میگذارند گرچه حکومت ایران همچنان تلاش میکند که عواقب اقتصادی این مجازاتها را پنهان کند.
با توجه به مجموعه نکات فوق الذکر، اکنون چند ماه است که در همه پایتختهای غربی یک دویدن در پی زمان آغاز شده است تا در حدی که وضعیت ژئوپولیتیک امکان آن را میدهد حکومت ایران زیر ضرب قرار داده بشود.
برای رسیدن به هدفشان، چندین کشور مدارک متعددی که در مورد برنامه هسته ای ایران داشته اند را در اختیار آژانس قرار داده اند. این کشورها در حال فکر بر روی مجازاتهای جدیدی هستند که یک فروپاشی احتمالی رژیم ایران را تسهیل بکند. برخی از کارشناسان معتقدند اکنون دیگر دیر شده است که کسی بخواهد از دستیابی رژیم ایران به سلاح اتمی جلوگیری بکند. آنها نگران هستند که اتمی شدن ایران در دوران رژیم کنونی محقق بشود. آنها همچنین میخواهند شرایطی ایجاد نشود که اسرائیل تصمیم بگیرد به حملات پیشگیرانه علیه مراکز هسته ای ایران مبادرت بکند و شاهد عواقبی باشیم که چنین حمله ای برای کل منطقه در بر خواهد داشت.