جان لوئيس، همرزم مارتين لوترکينگ خطاب به حاميان اشرف:
هرگز نبايد تسليم بشويد
هرگز نبايد تسليم بشويد
 جان لوئيس |
«ما تسليم نشديم. مردمى هم که از مردم ايران حمايت مىکنند، و شما که اين‌جا در آمريکا و در سراسر جهان بهسر مىبريد و تلاش مىکنيد، هرگز نبايد تسليم بشويد… شما افرادى را در کنار خود خواهيد داشت که بايستند و در کنار شما در مبارزهتان سهيم باشند. بنابراين پايدارى کنيد و بر تلاشهايتان بيفزاييد. ».
اين، صداى جان لوئيس، مشهور به وجدان کنگرهى نمايندگان مردم آمريکا و همرزم دکتر مارتين لوترکينگ است، که در جلسهيى در محل کنگره آمريکا، در جمع شمارى از همکارانش و هموطنان و حاميان اشرف در همبستگى با مردم و مقاومت ايران، سخنرانى مىکند.
وى از برجستهترين رهبران جنبش حقوق مدنى در آمريکاست که از ربع قرن پيش پيوسته از سوى مردم جورجيا به نمايندگى کنگره برگزيده شده است.
جان لوئيس از امضاکنندگان قطعنامه اکثريت کنگره آمريکا -شماره ۷۰۴ – است که ”به رئيسجمهور آمريکا فراخوان مىدهد تمامى اقدامات ضرورى و متناسب را براى پايبندى به تعهدات ايالات متحده به موجب قوانين بينالمللى و به موجب التزامات ناشى از توافقنامه با ساکنان اشرف، معمول دارد تا حفاظت ساکنان اشرف را تضمين کند“.
به سخنرانى جان لوئيس، خطاب به هموطنان و حاميان اشرف در جلسهيى در محل کنگره آمريکا توجه فرماييد:
بسيار متشکرم، بگذاريد اول به شما بگويم به کنگره خوش آمديد، به اين جلسه خوش آمديد. مىخواهم بدانيد وقتى براى اولين بار من سالهاى پيش به واشنگتن آمدم و در مسير آزادى قدم گذاشتم، دستگير شدم، مورد ضرب‌وشتم قرار گرفتم، زندانى شدم و دوباره در سال ۱۹۶۳ با دکتر مارتين لوتر کينگ و ديگران به اين‌جا آمدم و در پلههاى يادبود مزار آبراهام لينکلن سخنرانى کردم. ۱۰تا سخنران بوديم، دکتر کينگ، فرد شماره دهم بود که صحبت کرد، من شماره ششم بودم و از ۱۰نفرى که آن‌جا سخنرانى کردند، فقط من زنده ماندهام.
اعتقاد دارم که براى آنچه حق است و آنچه عادلانه است، بايد ايستادگى کرد. من معتقد به پايدارى براى آزادى خودمان هستم و معتقدم همه مردم بايد آزاد و رها باشند.
به اين‌جا آمدهام تا بگويم هيچ‌وقت تسليم نشويد. هيچ‌وقت ايمان خود را از دست ندهيد. من ۴۰بار دستگير شدم، زندان رفتم، مورد ضرب‌وشتم قرار گرفتم و خونين و بيهوش شدم، اما در مسير آزادى پابرجا ماندم. در تلاش براى راهپيمايى از سلما به مونتگمرى (در ايالت آلاباما) در تاريخ ۷مارس ۱۹۶۵ ، از سلما به مونتگمرى، دچار ضربه مغزى شدم.
ما تسليم نشديم. مردمى هم که از مردم ايران حمايت مىکنند، و شما که اين‌جا در آمريکا و در سراسر جهان بهسر مىبريد و تلاش مىکنيد، هرگز نبايد تسليم بشويد.
به پيشروى خود ادامه بدهيد و رو به جلو براى برادران، خواهران، عموها و خالهها، براى مادران و پدران و پدربزرگان و بزرگترهايتان تلاشتان را ادامه بدهيد. تا زمانى‌که مردم ايران از پايهيىترين حقوق بهعنوان انسانها محروم باشند، مردم جهان و ما نيز از حقوق خود محروم هستيم.
وقتى قيام اخير در ايران را ديدم، برايم يادآور مبارزات صلحآميزى بود که اين‌جا در آمريکا براى حق راى و حق شرکت در پروسه دموکراتيک داشتيم. ايستادگى کنيد.
از تحريم رژيم ايران حمايت کردم و به هر کارى که بتوانم توجه جهان را جلب کنم، ادامه مىدهم، بهطور خاص همراه با شهروندان آمريکايى براى مردم ايران تلاش مىکنيم. شما حمايت ما را خواهيد داشت، شما افرادى را در کنار خود خواهيد داشت که بايستند و در کنار شما در مبارزهتان سهيم باشند. بنابراين پايدارى کنيد و بر تلاشهايتان بيفزاييد.
اين، صداى جان لوئيس، مشهور به وجدان کنگرهى نمايندگان مردم آمريکا و همرزم دکتر مارتين لوترکينگ است، که در جلسهيى در محل کنگره آمريکا، در جمع شمارى از همکارانش و هموطنان و حاميان اشرف در همبستگى با مردم و مقاومت ايران، سخنرانى مىکند.
وى از برجستهترين رهبران جنبش حقوق مدنى در آمريکاست که از ربع قرن پيش پيوسته از سوى مردم جورجيا به نمايندگى کنگره برگزيده شده است.
جان لوئيس از امضاکنندگان قطعنامه اکثريت کنگره آمريکا -شماره ۷۰۴ – است که ”به رئيسجمهور آمريکا فراخوان مىدهد تمامى اقدامات ضرورى و متناسب را براى پايبندى به تعهدات ايالات متحده به موجب قوانين بينالمللى و به موجب التزامات ناشى از توافقنامه با ساکنان اشرف، معمول دارد تا حفاظت ساکنان اشرف را تضمين کند“.
به سخنرانى جان لوئيس، خطاب به هموطنان و حاميان اشرف در جلسهيى در محل کنگره آمريکا توجه فرماييد:
بسيار متشکرم، بگذاريد اول به شما بگويم به کنگره خوش آمديد، به اين جلسه خوش آمديد. مىخواهم بدانيد وقتى براى اولين بار من سالهاى پيش به واشنگتن آمدم و در مسير آزادى قدم گذاشتم، دستگير شدم، مورد ضرب‌وشتم قرار گرفتم، زندانى شدم و دوباره در سال ۱۹۶۳ با دکتر مارتين لوتر کينگ و ديگران به اين‌جا آمدم و در پلههاى يادبود مزار آبراهام لينکلن سخنرانى کردم. ۱۰تا سخنران بوديم، دکتر کينگ، فرد شماره دهم بود که صحبت کرد، من شماره ششم بودم و از ۱۰نفرى که آن‌جا سخنرانى کردند، فقط من زنده ماندهام.
اعتقاد دارم که براى آنچه حق است و آنچه عادلانه است، بايد ايستادگى کرد. من معتقد به پايدارى براى آزادى خودمان هستم و معتقدم همه مردم بايد آزاد و رها باشند.
به اين‌جا آمدهام تا بگويم هيچ‌وقت تسليم نشويد. هيچ‌وقت ايمان خود را از دست ندهيد. من ۴۰بار دستگير شدم، زندان رفتم، مورد ضرب‌وشتم قرار گرفتم و خونين و بيهوش شدم، اما در مسير آزادى پابرجا ماندم. در تلاش براى راهپيمايى از سلما به مونتگمرى (در ايالت آلاباما) در تاريخ ۷مارس ۱۹۶۵ ، از سلما به مونتگمرى، دچار ضربه مغزى شدم.
ما تسليم نشديم. مردمى هم که از مردم ايران حمايت مىکنند، و شما که اين‌جا در آمريکا و در سراسر جهان بهسر مىبريد و تلاش مىکنيد، هرگز نبايد تسليم بشويد.
به پيشروى خود ادامه بدهيد و رو به جلو براى برادران، خواهران، عموها و خالهها، براى مادران و پدران و پدربزرگان و بزرگترهايتان تلاشتان را ادامه بدهيد. تا زمانى‌که مردم ايران از پايهيىترين حقوق بهعنوان انسانها محروم باشند، مردم جهان و ما نيز از حقوق خود محروم هستيم.
وقتى قيام اخير در ايران را ديدم، برايم يادآور مبارزات صلحآميزى بود که اين‌جا در آمريکا براى حق راى و حق شرکت در پروسه دموکراتيک داشتيم. ايستادگى کنيد.
از تحريم رژيم ايران حمايت کردم و به هر کارى که بتوانم توجه جهان را جلب کنم، ادامه مىدهم، بهطور خاص همراه با شهروندان آمريکايى براى مردم ايران تلاش مىکنيم. شما حمايت ما را خواهيد داشت، شما افرادى را در کنار خود خواهيد داشت که بايستند و در کنار شما در مبارزهتان سهيم باشند. بنابراين پايدارى کنيد و بر تلاشهايتان بيفزاييد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر