امیدوارم مردم ایران شجاعت این را داشته باشند که خواسته خود را برای آزادیهای بیشتر و یک دولت فراگیرتر بیان کنند
 باراک اوباما |
کنفرانس مطبوعاتی باراک اوباما رئیس‌جمهور آمریکا
باراک اوباما: در مورد وضعیت خاورمیانه، مسلم است که کارهای زیادی در مصر باقیمانده است، ولی در مسیر درستی قدم برداشته شده است…
وضعیت مصر روی سایر کشورهای منطقه تأثیر خواهد داشت. سیاست دولت من این است که با اکثر آمریکاییهایی که درباره این منطقه نگرانند، بحث و گفتگو کنم. کشورهای منطقه با هم فرق می‌کند. هرکدام سنتهای خود را دارند. آمریکا نمی‌تواند به آنها دیکته کند که جامعه خود را چگونه اداره کنند، ولی پرنسیبهای مشخص جهانی وجود دارد که ما به آنها وفاداریم. یکی از این پرنسیبها این است که ما به خشونت به‌عنوان اهرمی برای اعمال زور و کنترل اعتقاد نداریم. به نظر ما مهم است که در همه تظاهراتهایی که در سراسر منطقه دیده‌ایم، دولتها باید به تظاهرکنندگان، با مسالمت برخورد کنند. دومین اصلی که ما به آن اعتقاد قوی داریم این است که هر کس حق بیان عقیده دارد، حق آزادی بیان، آزادی تشکیل اجتماع دارد که به او اجازه می‌دهد اختلافات خود را با دولت در میان گذاشته و طی مدتی بتوانند به خواسته خود برسد. ما به متحدینمان در منطقه یک پیام قوی فرستادیم که به نمونه مصر نگاه کنند. همان طوری که به نمونه ایران نگاه کنند. طنز مسأله برای من این بود که رژیم ایران برای آن‌چه در مصر اتفاق افتاد، جشن گرفت، در حالی که درست بر خلاف آن‌چه در مصر اتفاق افتاد، در کشور خود عمل کرد و کسانی را که به‌طور مسالمت‌آمیز می‌خواستند اظهار عقیده کنند، به ضرب گلوله کشتند و کتک زدند. من هم‌چنین فکر می‌کنم یک درس مهمی از این می‌توانیم بگیریم. تغییر واقعی در این جوامع به‌خاطر تروریسم اتفاق نمی‌افتد. به این خاطر اتفاق نمی‌افتد که بروید و آدمها را در خیابان بکشید، بلکه به این خاطر اتفاق می‌افتد که مردم جمع می‌شوند و یک فشار اخلاقی وارد می‌کنند. همین هم هست که حمایت بین‌المللی جلب می‌کند، همین هم هست که حمایت داخلی جلب می‌کند و می‌توان یک تغییر پایدار داشت.
سؤال خبرنگار: … در مورد ایران آیا می‌توانید درباره ناآرامی در ایران بیشتر صحبت کنید، و پیام شما به مردم ایران چیست؟ در حالی که دولت شما به‌خاطر این‌که در جریان تظاهرات انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۲۰۰۹ موضع قاطعی نگرفت، مورد سرزنش قرار گرفته است؟
اوباما: اول در مورد ایران؛ ما آن‌روز و امروز تصریح کرده‌ایم که آن‌چه در مصر واقعی بود، باید در ایران هم واقعی باشد. یعنی این‌که مردم باید بتوانند عقاید و شکایات خود را آزادانه بیان کنند و خواستار یک دولت پاسخگو باشند. ولی آن‌چه فرق می‌کند، واکنش رژیم ایران است. یعنی به سوی مردم شلیک می‌کند، آنها را کتک می‌زند و دستگیرشان می‌کند. امید و انتظار من این است که بتوانیم شاهد آن باشیم که مردم ایران شجاعت این را داشته باشند که خواسته خود را برای آزادیهای بیشتر و یک دولت فراگیرتر بیان کنند. با فهم این، باید گفت که آمریکا نمی‌تواند آن‌چه را که در نهایت در ایران اتفاق می‌افتد، دیکته کند، همان طوری که نمی‌تواند در مورد مصر دیکته کند. این کشورها مستقل هستند و باید تصمیمشان را خودشان بگیرند. ما تنها می‌توانیم به آنهایی که خواستار زندگی بهتر هستند، حمایت اخلاقی بکنیم. البته ما نگران ثبات کل منطقه هستیم. کشورها با هم فرق می‌کنند. پیامی که ما به دوست و دشمن به‌طور یکسان، حتی قبل از تظاهرات مصر فرستادیم، این بود که جهان در حال تغییر است. شما نسل جوان و پرتحرکی در خاورمیانه دارید، که خواستار امکان و فرصتهای بیشتری است. اگر شما در این کشورها حکومت می‌کنید، باید یک قدم از این تغییرات جلوتر باشید، نمی‌توانید پشت تغییر حرکت کنید. لذا من فکر می‌کنم آن‌چه ثبات را در این منطقه‌ایجاد می‌کند این است که اگر جوانان، اگر مردم عادی جامعه به این نتیجه برسند که راههای هست که بتوانند غذای خانواده خود را فراهم کنند، بتوانند شغل مناسبی داشته باشند، بتوانند تحصیل کنند، برای یک زندگی بهتر انگیزه می‌گیرند. هرچه این دولتها برای فراهم کردن ایجاد فرصت بیشتر برای مردم قدم بردارند، ثبات بیشتری خواهند داشت. نمی‌توان قدرت را از طریق زور و اجبار به‌دست آورد. بلاخره در نقطه‌یی در هر جامعه باید جلب رضایت باشد. این موضوع به‌طور خاص در این دوران هر چه بیشتر واقعی است، زیرا مردم می‌توانند خارج از چارچوبهای یک دولت مرکزی، یا تلویزیونهای دولتی، با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. آنها می‌توانند با تلفن هوشمند خود یا روی توئیتر با هم تماس گرفته و صدها هزار نفر را بسیج کنند. اعتقاد من این است که در نتیجه آن‌چه در تونس و مصر اتفاق افتاد، دولتها در این منطقه کم کم به این درک می‌رسند. من امیدوارم که بتوانند به گونه‌یی عمل کنند که در برابر خواسته تغییر به‌طور مسئولانه عمل کنند و نگذارند به خشونت کشیده شود.
باراک اوباما: در مورد وضعیت خاورمیانه، مسلم است که کارهای زیادی در مصر باقیمانده است، ولی در مسیر درستی قدم برداشته شده است…
وضعیت مصر روی سایر کشورهای منطقه تأثیر خواهد داشت. سیاست دولت من این است که با اکثر آمریکاییهایی که درباره این منطقه نگرانند، بحث و گفتگو کنم. کشورهای منطقه با هم فرق می‌کند. هرکدام سنتهای خود را دارند. آمریکا نمی‌تواند به آنها دیکته کند که جامعه خود را چگونه اداره کنند، ولی پرنسیبهای مشخص جهانی وجود دارد که ما به آنها وفاداریم. یکی از این پرنسیبها این است که ما به خشونت به‌عنوان اهرمی برای اعمال زور و کنترل اعتقاد نداریم. به نظر ما مهم است که در همه تظاهراتهایی که در سراسر منطقه دیده‌ایم، دولتها باید به تظاهرکنندگان، با مسالمت برخورد کنند. دومین اصلی که ما به آن اعتقاد قوی داریم این است که هر کس حق بیان عقیده دارد، حق آزادی بیان، آزادی تشکیل اجتماع دارد که به او اجازه می‌دهد اختلافات خود را با دولت در میان گذاشته و طی مدتی بتوانند به خواسته خود برسد. ما به متحدینمان در منطقه یک پیام قوی فرستادیم که به نمونه مصر نگاه کنند. همان طوری که به نمونه ایران نگاه کنند. طنز مسأله برای من این بود که رژیم ایران برای آن‌چه در مصر اتفاق افتاد، جشن گرفت، در حالی که درست بر خلاف آن‌چه در مصر اتفاق افتاد، در کشور خود عمل کرد و کسانی را که به‌طور مسالمت‌آمیز می‌خواستند اظهار عقیده کنند، به ضرب گلوله کشتند و کتک زدند. من هم‌چنین فکر می‌کنم یک درس مهمی از این می‌توانیم بگیریم. تغییر واقعی در این جوامع به‌خاطر تروریسم اتفاق نمی‌افتد. به این خاطر اتفاق نمی‌افتد که بروید و آدمها را در خیابان بکشید، بلکه به این خاطر اتفاق می‌افتد که مردم جمع می‌شوند و یک فشار اخلاقی وارد می‌کنند. همین هم هست که حمایت بین‌المللی جلب می‌کند، همین هم هست که حمایت داخلی جلب می‌کند و می‌توان یک تغییر پایدار داشت.
سؤال خبرنگار: … در مورد ایران آیا می‌توانید درباره ناآرامی در ایران بیشتر صحبت کنید، و پیام شما به مردم ایران چیست؟ در حالی که دولت شما به‌خاطر این‌که در جریان تظاهرات انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۲۰۰۹ موضع قاطعی نگرفت، مورد سرزنش قرار گرفته است؟
اوباما: اول در مورد ایران؛ ما آن‌روز و امروز تصریح کرده‌ایم که آن‌چه در مصر واقعی بود، باید در ایران هم واقعی باشد. یعنی این‌که مردم باید بتوانند عقاید و شکایات خود را آزادانه بیان کنند و خواستار یک دولت پاسخگو باشند. ولی آن‌چه فرق می‌کند، واکنش رژیم ایران است. یعنی به سوی مردم شلیک می‌کند، آنها را کتک می‌زند و دستگیرشان می‌کند. امید و انتظار من این است که بتوانیم شاهد آن باشیم که مردم ایران شجاعت این را داشته باشند که خواسته خود را برای آزادیهای بیشتر و یک دولت فراگیرتر بیان کنند. با فهم این، باید گفت که آمریکا نمی‌تواند آن‌چه را که در نهایت در ایران اتفاق می‌افتد، دیکته کند، همان طوری که نمی‌تواند در مورد مصر دیکته کند. این کشورها مستقل هستند و باید تصمیمشان را خودشان بگیرند. ما تنها می‌توانیم به آنهایی که خواستار زندگی بهتر هستند، حمایت اخلاقی بکنیم. البته ما نگران ثبات کل منطقه هستیم. کشورها با هم فرق می‌کنند. پیامی که ما به دوست و دشمن به‌طور یکسان، حتی قبل از تظاهرات مصر فرستادیم، این بود که جهان در حال تغییر است. شما نسل جوان و پرتحرکی در خاورمیانه دارید، که خواستار امکان و فرصتهای بیشتری است. اگر شما در این کشورها حکومت می‌کنید، باید یک قدم از این تغییرات جلوتر باشید، نمی‌توانید پشت تغییر حرکت کنید. لذا من فکر می‌کنم آن‌چه ثبات را در این منطقه‌ایجاد می‌کند این است که اگر جوانان، اگر مردم عادی جامعه به این نتیجه برسند که راههای هست که بتوانند غذای خانواده خود را فراهم کنند، بتوانند شغل مناسبی داشته باشند، بتوانند تحصیل کنند، برای یک زندگی بهتر انگیزه می‌گیرند. هرچه این دولتها برای فراهم کردن ایجاد فرصت بیشتر برای مردم قدم بردارند، ثبات بیشتری خواهند داشت. نمی‌توان قدرت را از طریق زور و اجبار به‌دست آورد. بلاخره در نقطه‌یی در هر جامعه باید جلب رضایت باشد. این موضوع به‌طور خاص در این دوران هر چه بیشتر واقعی است، زیرا مردم می‌توانند خارج از چارچوبهای یک دولت مرکزی، یا تلویزیونهای دولتی، با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. آنها می‌توانند با تلفن هوشمند خود یا روی توئیتر با هم تماس گرفته و صدها هزار نفر را بسیج کنند. اعتقاد من این است که در نتیجه آن‌چه در تونس و مصر اتفاق افتاد، دولتها در این منطقه کم کم به این درک می‌رسند. من امیدوارم که بتوانند به گونه‌یی عمل کنند که در برابر خواسته تغییر به‌طور مسئولانه عمل کنند و نگذارند به خشونت کشیده شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر