شهردار شهر تاورنی:اجتماع عظیم ایرانیان در این شهر فراتر از موفقیت و فراخوان به آزادی ایران
«موفقیت این تظاهرات، فراتر از برآوردهای سرویسهای مربوط به استانداری و شهرداری بود. ایرانیان هوادران مقاومت که از چهار گوشه جهان آمده بودند, همگی نتوانستند بداخل استادیوم ژان بوون, جایی که دهها هزار تن اجازه گردهم آیی توسط کمیسیون امنیت را دریافت کرده بودند, راه یابند. بدین ترتیب چندین هزار تن دیگر در خارج از استادیوم ماندند و در مناطق شخصی یا پارکهای عمومی مستقر شدند یاحتی تعداد زیادی به سمت پاریس رفتند.
شهردار تاورنی نوشت: دراجتماع بزرگ ایرانیان، مخرج مشترک سخنان همه سخنرانان و سازمانها و شخصیتهای شرکت کننده در گردهمایی ۲۶ ژوئن، فراخوان به عدالت, جدایی دین از دولت و آزادی برای مردم ایران بود. محترم شمردن حقوق شهر اشرف نیز یک خواست بنیادین ویکی از ستونهای اقدامات پیشنهاد شده توسط مخالفان رژیم ملایان را تشکیل می دهد.
بخشهایی از این گزارش که توسط موریس بوسکاور شهردار شهر تاورنی به رشته تحریر درآمده است، نقل می کنیم:
نامه پارسی
هفت سال پیش, شب حمله پلیس در ۱۷ ژوئن ۲۰۰۳ که هنگام دیدار وزیر امور خارجه فرانسه[دومیینک دوویلپن] از تهران برنامه ریزی شده بود , مقاومت ایران بمنظور دفاع از دستیاران نزدیک مریم رجوی و خارج ساختنشان از زندانهای فرانسه یک کازار گسترده برپاکردند.
خوشبختانه, فرانسه یک حکومت قانون است که ویژگی آن جدایی قوه مجریه و قوه قضاییه می باشد.
در مقابل خودکامگی قوه مجریه, قوه قضاییه ایستادگی نشان داد و بمرور زمان یک سری تصمیمات همه بنفع مقاومت ایران اتخاذ کرد.
در اینجا بود که من درگیر این نبرد بخاطر راه حل سومی برای ایران شدم: سرنگونی رژیم دیکتاتوری ملایان توسط مردم ایران, برپایی یک جمهوری دموکراتیک و مبتی بر جدایی دین ازدولت.
این راه حل توسط خیلی ها بعنوان مسئولانه ترین راه کار انتخاب شد. نمایندگان مجالس تمامی کشورها, انجمن های انساندوست, نمایندگان پارلمان اروپا و مجلس فرانسه, و شهرداران برای برپا کردن آزادیهای پایه در ایران به هم پیوستند. گردهم آیی سالیانه مقاومت ایران, بعد از سرژی, ورآل, اور سور اواز, بورژه و ویلپنت, امسال در تاورنی برگزار شد.
در اینجا باید اعتراف کنم که موفقیت تظاهرات واجتماع ایرانیان در تاورنی، فراتر از برآوردهای سرویسهای مربوط به استانداری و شهرداری بود.
این هواداران که از چهار گوشه جهان آمده بودند, همگی نتوانستند بداخل استادیوم ژان بوون, جایی که دهها هزار تن اجازه گردهم آیی توسط کمیسیون امنیت را دریافت کرده بودند, راه یابند.
بدین ترتیب چندین هزار تن دیگر در خارج از استادیوم ماندند, که در مناطق شخصی یا پارکهای عمومی مستقر شدند. تعداد زیادی حتی بسمت پاریس رفتند.
این نیروی سرشار, با رعایت تمام, چون نه حادثه و نه واقعه جدی رخ نداد, صرفا عواقب منفی با خود نداشت. کسب و کار محلی بعنوان مثال, چه در محلات مجاور و چه در مرکز شهر, از مشتریان گذری ولی متعدد برخوردار شد.
میزان سازمان یافتگی را می شد بهمان میزان موجود در صحنه در مقوله ترابری منجمله (۷۲۰ اتوبوس که تنها در میراپولیس واقع در کوردیمانش پارک شده بودند) نیز مشاهده نمود, و هم چنین در اموری مانند امنیت عمومی و بهداشت.
در اینجا باید علنا از کارمندان پلیس, صلیب سرخ, آتش نشانی و سرویس های دولتی و ماموران شهرداری که در طول یک روز کامل بسیج شده بودند تا انجام و برگزاری درست این گردهم آیی و پاسخگویی به شرایط مختلف بشکل مؤثر و با قابلیت بسیار را محقق سازند تشکر کرد.
و بالاخره همآهنگی مادی برای تجهیزات و مدیریت حضور شخصیتها نشاندهنده توان ما - و حد و مرزهای آن - برای برگزاری چنان برنامه ای بود.
از این روز مهم برای حقوق بشر می توان همبستگی فعال شخصیت ها و موسسات با دیدگاه های مختلف را به خاطر سپرد.
درست است که درمواضع سیاسی شناخته شده، می تواند فاصله زیادی بین مواضع نخست وزیر پیشین اسپانیا خوزه ماریا آزنار، تا تحلیلهای سفیر پیشین آمریکا در سازمان ملل جان بولتون و یا فعالیتها و جهت گیریهای پارلمانترهای فرانسوی و اروپایی یا مدافعان حقوق بشر مانند لیگ حقوق بشر یا فرانس لیبرته وجود داشته باشد, اما دراین گردهمایی، مخرج مشترک همه آنها فراخوان برای عدالت بیشتر, جدایی دین از دولت و آزادی برای مردم ایران است.
خواست بنیادین دیگرهم محترم شمردن حقوق شهر اشرف است که یکی از ستونهای اقدامات پیشنهاد شده توسط مخالفان رژیم ملایان را تشکیل می دهد.
هم چنان که آزادی بیان , لغو حکم اعدام و دادگاه های ویژه , احترام به حق تحزب و برخورداری از انتخابات آزاد, تحت نظارت سازمان ملل متحد بمنظور تغییر رژیم, محور تلاشهای آنها و تعهدات من است.
این گردهم آیی که در فضایی از جشن, موسیقی ایرانی تا سخنرانیهای سیاسی برگزار شد، یک پیروزی درخشان دیپلماتیک محسوب می شود.
والبته ضروری است که از اهالی شهر تاورنی که مشکلاتی را متحمل شدند، بازهم به خاطر حسن تفاهمی که نشان دادند، مورد تشکر قرار بگیرند.
بله ، درشهرما، تاورنی، حقوق بشر کلمات بیجانی نیستند.
بسیاری از انجمنهای ما برای پیشبرد این حقوق در تلاشند.
بسیاری از اهالی تاورنی در سراسر جهان در مبارزات بخاطر دموکراسی شرکت دارند
و دیگران نیز برای محکوم کردن برنامه های تسلیحات اتمی مانند فعالیت اتمی رژیم ایران تلاش می کنند.
تمامی این تعهدات سیاسی, انساندوستانه, مثل همکاری شمال و جنوب، بخوبی نشاندهنده دلبستگی شما مردم تاورنی به همراهی در توسعه اجتماعی , آموزشی و فرهنگی در سراسر جهان است.
من بخاطر این مجموعه غنی پیشرفت قاطع بسوی آینده, و این درجه از ظرفیت مشارکت در شهرمان, بخود می بالم. در جهانی بیمار که در آن بسیاری از انسا نها از عواقب آشفتگی اجتماعی رنج می برند، این واقعیت، بدون شک، مسیر امید را تشکیل می دهد.
زنده باد آزادیها!
زنده باد حقوق بشر
موریس بوسکاور
شهردار تاورنی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر