روزنامه واشنگتن تايمز 12/1/1389
سرمقاله - جامعه اطلاعاتي آمريكا بالاخره كشف كرد آنچه را كه بقيه جهان پيشاپيش فهميده بود؛ يعني تسليحات اتمي ايران. مركز كنترل تسليحات و عدم تكثير اطلاعات تسليحاتي سيا يا وينپَك (WINPAC) به كنگره گزارش كرده است كه ايران در صورتي كه تصميم به ساخت سلاح گرفته باشد، به توسعه يك سلسله از تواناييها كه ميتواند در توليد تسليحات اتمي بكار روند ادامه داده است.
چنين چيزي ممكنست يك گشايش، بنظر برسد اما جامعه اطلاعاتي اينطور وانمود كرده كه تواناييهاي اتميِ رو به رشدِ ايران گويا جدايِ از نيات جنگطلبانه مرموز اعلام شدهي آن هستند. اين، بطور فزايندهيي يك نمونه غيرقابل دفاع و تحمل است چرا كه تهران به استاتوي قدرت كامل هستهيي نزديك ميشود.
يك مقامِ درگير در مقابله با تكثير تسليحات كشتارجمعي به بيل گرتز(Bill Gertz ) در واشنگتن تايمز گفت مشوقهايي قوي براي آنها ارائه شده تا اين باب را بطور كامل ببندند اما آنها يا عامدانه آن را ناديده گرفتهاند يا حساسيت لازم را از دست دادهاند. وي گفت گاهاً به جايي ميرسد كه ميخواهيد داد بزنيد تهران گوش كن!. اما آنها كه از بيعرضگي آمريكا سرخورده شدهاند درواقع ميخواهند داد بزنند واشنگتن گوش كن!.
اگر تهران باوجود مشوقهاي قدرتمند به ازاي توقف غنيسازي ولي باز هم به اين كار ادامه ميدهد ديگر پرواضح است و سندي آشكار است از اينكه؛ ايران قصد ساخت سلاح اتمي دارد. روشن است كه ايران همان نمونه كره شمالي را طي ميكند.
سالها آمريكا وعده ميداد كه كره شمالي اجازه نخواهد يافت كه تسليحات اتمي داشته باشد. پيونگ يانگ اين برنامه را نگهداشت و يك سلاح اتمي را هم بالاخره آزمايش كرد.
اما دولت آمريكا بجاي مجازات كره شمالي فقط تغيير خط داد و از پيونگ يانگ خواست تا تسليحات اتمي خود راكنار بگذارد. به اين ترتيب آمريكا تهديداتش تهي از هرگونه اعتبار گرديد. حالا هم به ايران گفته ميشود اجازه نخواهد يافت به سلاح اتمي برسد اما ملاها ميدانند كه گفتگو در واشنگتن حرف مفت است.
گزارش وينپَك(WINPAC ) با پيوستن آمريكا به فرانسه در اتخاذ خطي تندتر عليه ايران مصادف شده است. پرزيدنت اوباما در يك كنفرانس مطبوعاتي مشترك با پرزيدنت نيكلا ساركوزي خواستِ خود براي تحريمهاي جديدِ شديدي را عنوان كرد تا ظرف چند هفته به تصويب برسند.
اين فوريتِ جديد بهدنبال يك سال تلاشهاي بيهوده براي ايجاد يك دريچه ديپلوماتيك در رژيم اسلامي در تهران است. رژيمي كه [درعوض] تظاهركنندگان حامي دموكراسي را بطور خشونتباري سركوب كرد و تلاشهاي خود براي كسب توانايي اتمي را افزايش داد.
درعينحال در اين هفته معلوم شد كه شهرام اميري دانشمند اتمي ايران كه از ماه ژوئن مفقود بود به آمريكا پناهنده شده و دانش خود را در كار با برنامه اتمي ايران به شراكت گذاشته است. ايران مدتها بود كه آمريكا را متهم ميكرد كه آقاي اميري را ربوده است. اما تأييد عمومي همكاري شهرام اميري با جامعه اطلاعاتي؛ علامتي آشكار به تهران است كه ما بيش از آنچه آنها تصور ميكنند ميدانيم.
اين خطِ تندِ جديد، همچنين علامتي مهم به اسراييل است كه بازيكن كليدي ديگري در اين معادله است. چرا كه فقدان يك حركت قابلتوجهي از طرف آمريكا، اسراييل را به سمت اتخاذ اقدام يكجانبه عليه آنچه آن را تهديد حياتي از طرف جمهوري اسلامي خوانده، هل ميداد [و ميراند].
اكنون زمان آن فرارسيده كه ايالات متحده در جهت يك سياستِ واقعيتري نسبت به ايران حركت كند و دراينحال جامعه اطلاعاتي هم ميبايست از اين افسانه كه تهران قصد بدست آوردن سلاح اتمي ندارد دست بردارد بهخصوص كه شواهد امر، حاكيست از قضا آنها دقيقا مشغول همين كار هستند.
همين شكست در اذعان به آنچه در واقع اتفاق افتاده؛ ممكنست علت سورپريز و غافلگيري ما از آزمايشات اتمي باشد كه توسط قدرتهاي دشمن از سال 1949 تا كنون به اجرا درآمده است.