15تن از نمايندگان كنگره آمريكا از هر دو حزب دموكرات و جمهوريخواه طي نامهيي به جرزي بوزك Jerzy Buzek, رئيس پارلمان اروپا نوشتند: «ما معتقديم ديداري توسط اين پارلمان, پيام اشتباهي را به دولت ايران ميفرستد و تلاشهاي بينالمللي را براي خاتمه به برنامه اتمي تهران, متزلزل ميكند. ما مصرانه از شما ميخواهيم كه اجازه اين ديدار را در شرايط كنوني ندهيد» ( وال استريت ژورنال-31دسامبر).
فشردن دست سران فاشيسم مذهبي حاكم بر ايران در شرايطي است كه مردم در قيام ماههاي اخير, بهرغم سركوب وحشيانه, با شعارهاي «مرگ بر خامنهاي» و «مرگ بر اصل ولايت فقيه» , خواستار سرنگوني تماميت فاشيسم ديني حاكم بر ايران هستند و همهچيز نشان ميدهد روند قطعي سرنگوني آن آغاز شده است. نيروهاي سركوبگر, معترضان بهويژه زنان و جوانان را وحشيانه به خاك و خون ميكشند, در قيام عاشورا (27 دسامبر2009) و روزهاي بعد از آن, شمار زيادي توسط نيروهاي سركوبگر كشته شدند, صدها تن مجروح و هزاران تن دستگير شدهاند. دستگيريها همچنان ادامه دارد. مقامهاي ريز و درشت رژيم آخوندي, از رهبر و رئيس جمهور و رئيس مجلس تا ائمه جمعه و .... يكي پس از ديگري به صحنه آمده و دستگيرشدگان را «محارب» توصيف كرده و خواستار اعدام آنها و پايان دادن به «نرمش» شده اند. آخوند ابراهيم ر‌ئيسي, معاون اول قوه قضاييه رژيم گفت: استفاده از چوب و سنگ هم «محاربه» و مستحق مجازات اعدام است (تلويزيون حكومتي9 دي).
رژيم آخوندها كه از پايان دادن به قيام عاجز است در صدد است با اعدامهاي وحشيانه و ايجاد جو رعب و وحشت, آنرا مهار كند. هماكنون شمار زيادي از جوانان در زندانها و شكنجهگاهها و خانههاي امن ارگانهاي سركوبگر تحت شديدترين شكنجهها , تجاوز جنسي و انواع فشارها قرار دارند. روز 28 دسامبر, دژخيمان حكم اعدام آقاي علي صارمي زنداني سياسي 62 ساله را بدون محاكمه به او ابلاغ كردهاند. او جمعا 23 سال در زندانهاي رژيمهاي شاه و آخوندها زنداني بوده است, براي آخرين بار در تابستان 2007 بهخاطر شركت در مراسم يادبود 30هزار زنداني قتلعام شده در سال 1988, دستگير شده است.
هدف رژيم ايران از ترتيب دادن چنين سفرهايي, علاوه بر صحنهسازيهاي مشمئزكننده, توجيه سركوب عمومي, زمينهسازي براي اعمال فشار بيشتر بر اپوزيسيون, موجه جلوه دادن پروژههاي اتمي و صدور تروريسم و بنيادگرايي است. البته طبق معمول اولويت رژيم تجهيز ميهمانان خارجي خود براي فعاليت خصمانه عليه مقاومت و بهويژه سازمان مجاهدين خلق ايران است. آقاي مايك گيپ, رئيس كميسيون خارجه پارلمان انگلستان, پس از بازگشت از سفر به ايران, در يك جلسه استماع در 28نوامبر همان سال به معاون وزير خارجه گفت:
در جريان سفر به ايران آنچه بارها به اصرار در تماس با من و همكارانم مطرح مي شد تروريست خواندن سازمان مجاهدین خلق بود و از ما مي خواستند كه در اين زمينه صحبت كنيم. من علاقه مندم ارزیابی شما را از اين موضوع بدانم؟ چرا اين مساله تا به اين حد براي رژيم ايران مهم است.
در 18دسامبر2007 در يك جلسه بزرگ در پارلمان اروپا با حضور شمار زيادي از اعضاي پارلمان اروپا بيانيهيي صادر كرد كه ماده 8 آن تصريح ميكند: «ما اقدامات سادهلوحانه براي استمالت از رژيم را, كه توسط نماينده پارلمان اروپا خانم آنجليكا بير در موضعش بهعنوان رهبر هيأت پارلمان اروپا به ايران در جريان سفر اخيرش به اين كشور انجام گرفته است, محكوم ميكنيم. در روز 11دسامبر, در حاليكه خانم بير زبونانه نمايندگان رژيم فاشيستي حاكم بر ايران را, بهخاطر پرونده حقوق بشريشان توجيه ميكرد, شش نفر در ايران اعدام شدند كه سه تن از آنان بهنحو فجيعي در ملأعام اعدام شدند. اين صحنهها براي ترس و ارعاب مردم بعدأ از تلويزيون دولتي پخش شدند. يكي از آنان يك جوان 20ساله بود كه به جرم تجاوز و لواط در 13سالگي اعدام شد. در يك مصاحبه با بخش فارسي راديو بي بي سي, خانم بير حتي تحريمهاي اعمال شده توسط غرب را باعث و باني حل نشدن مسئله حقوق بشر در ايران دانست و آن را باعث ”فشار بيشتر بر روي جامعه مدني” دانست. انداختن مسئوليت اعدامها, شلاقها, قطع عضو, خشونت و سركوب كه اكنون بهوفور در ايران اعمال ميشود, به گردن غرب حتي از جانب استمالتجويائي مثل خانم بير انزجارآور است».
خانم تاتالي گوله, يك سناتور فرانسوي كه مانند خانم زابينا ماير, به طور مستمر به تهران سفر ميكند, در يكي از سفرهايش در 30 بهمن1387 در مصاحبه با روزنامه حكومتي اعتماد گفت: «من سالها پيش به سفير شما آقاي خرازي گفتم ايران از آن بند ان پي تي استفاده كند كه شما ميتوانيد از ان پي تي خارج شويد و آن موقع نه بازرسي خواهد بود و نه تعهدي و حقي هم نخواهد بود. مثل هند، پاكستان و اسرائيل مجاز هستيد هر كاري دوست داريد انجام دهيد». وي درباره مجاهدين گفت: «من راجع به مجاهدين خيلي كار كردهام. من تنهاي تنها بودم. ... ولي ميتوانم خيلي صميمانه و رك به شما بگويم فرانسه هر كاري از دستش ساخته بود، كرد. ... واقعيت اين است كه ما خيلي متأسف هستيم ولي اتحاديه اروپا آنها را (از ليست تروريستي)خارج كرده و حالا چكار بايد كرد؟ به هر حال بايد كاري كرد... ما در جنگ رسانهيي شكست خورديم، در جنگ قضايي هم ميتوان گفت موقتاً شكست خورديم .... به هر حال ما تلاش خودمان را كرديم ولي دادگاه هم كار خودش را انجام داد اما ميتوانم اين را به شما بگويم خيليها بودند كه تلاش زيادي كردند و من حتي نميدانم آيا دولت ايران در دادگاه حضور داشت و وكيلي فرستاده بود تا از موضعش دفاع بكند يا نه»؟
دبيرخانه شوراي ملي مقاومت ايران
13 دي 1388(3 ژانويه2010)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر